Januari in De Vriendschap Akersloot

Glenlivet is (naast Glenfiddich) een van de grootste distileerderijen in de Speyside. Ze hebben een jaarproduktie van 10,5 miljoen ltr/jaar. De helft van deze hoeveelheid wordt verkocht als single malt in de VS. Van de rest gaat ook een groot gedeelte naar de blended whisky's zoals in Chivas Regal. Het verfijnde en zachte karakter van deze Glenlivet komt door de rijping op een first fill sherry-butt, waardoor er een weelderige zoetheid ontstaat.

Zoals gebruikelijk bij The Ultimate is de whisky niet koud gefilterd en heeft hij zijn natuurlijke donker gouden kleur. Van Wees selecteerde met deze Glenlivet een heel fijne whisky. Ondanks de rijping op een first-fill sherry butt (nr. 900136) is het zeker geen sherrymonster. De invloeden zijn echter wel duidelijk en mooi uitgebalanceerd aanwezig.

Neus: karamel, vanille, rozijnen, lichte geroosterde tonen, beschimmelde eik, wisselt zoet en zuur af. Smaak: begin opnieuw zoet met veel karamel en vanille. Het herinnert allemaal aan een goede bourbon. Daarna lijkt er wat sherry te zijn met gedroogde fruittonen. Wordt pittig en licht bitter. Afdronk: droog, halflang met aangename kruidige tonen

Gewoon lekker! Vanille in de neus met honing en hooi en kruidig. Een beetje scherp op de tong, maar mooi stroperig met honingdrop, hout, noten en fijne sherry. Erg lekker met een zeer lange afdronk. Iemand deed deze whisky denken aan een Japanse "Nikka from the barrel". Het was de mooiste tot op dat moment, maar dat zou het ook blijven, want hij eindigde op plaats 1 in deze proeverij. Niet te vergelijken met een standaard botteling, het lijkt dat onafhankelijke bottelaars een grotere kans bieden op betere whisky's dan de officiële bottelingen.

De Springbank distilleerderij ligt in het centrum van de plaats Campbeltown, gelegen in het zuiden van het schiereiland Mull of Kintyre. Springbank zou "oever van de bron" betekenen. Het interieur is weinig veranderd sinds de oprichting van de distilleerderij in 1828. Voor het mouten van de groenmout - er wordt bij Springbank nog voor 100% zelf gemout - wordt er gedroogd met hete lucht en turf.

De malt, gemaakt onder de naam Springbank is een van de weinige malts die na vele jaren rijping nog haar eigen karakter behoudt. Hoe ouder, hoe beter zegt men in de distilleerderij. De new spirit van Springbank wordt gelagerd op alllerlei soorten vaten zoals bourbon, sherry, rum, madeira en refill- vaten. Bij Springbank wordt de gehele productie zelf nog gebotteld.

Het water voor het brouwen komt uit een kunstmatig meer Cross Hill Loch geheten. Dit meer, gevoed door smelt en regenwater uit de bergen, is door de Duke of Argyll aangelegd om alle vroegere distilleerderijen van water te voorzien. De productie van Springbank wordt voor 70% als single malt gebotteld. Deze 15 jarige is een standaard botteling.

Kleur: rood bruin. Neus: echt Springbank, eerst zoete geur van de sherryvaten, daarna komen de aroma's boven van donkere chocolade, vijgen, marsepein, noten en vanille. Smaak: sherry, noten, chocolade met een finale waar ziltigheid afwisselt met turf en een warme en elegante afdronk. Een echte klassieke Springbank, om van te genieten als after-dinner maltwhisky met een favoriete sigaar.

In de neus werd gronderigheid ontdekt, eigenlijk een beetje muf, maar ook hooi en noten. Verder mandarijnen, turfrook, vanille en ether. De smaak was verdovend, vol met aarde, turf en leer ( als een natte leren jas, die een half jaar in een kast gehangen heeft), een muffe ziltige klap in het gezicht en toch heel lekker. Medicinaal vond de deelnemer, die gelijk van zijn verkoudheid af was. De afdronk was gemiddeld tot lang en ging gepaard met rokerig hout. Een mooie balans in deze whisky, je moet er maar even voor gaan zitten. Een mooie 2e plaats was zijn deel in deze proeverij.

Stiuireadair (uitgesproken als Stew-Rahdur) is het oude Gaelic woord voor Helmsman en verwijst naar de kustlijn aan de noordoostkust van Islay en de invloed van de zee op de Bunnahabhain-whisky’s. Deze NAS-botteling is zeer recent vrijgegeven, blijkbaar om de druk op de slinkende voorraad van de zeer populaire 12 jarige Bunna te verlichten.

Mogelijk zal deze 12 jarige niet verdwijnen en plaats maken voor deze Stiuireadair, maar dat weet je nooit. Deze Stiuireadair is gemaakt met ongeturfde gemoute whisky’s, die allemaal gerijpt zijn op 1st- en 2nd fill sherry vaten.

Neus: suiker, karamel, rozijnen en pekel. Smaak: met honing geroosterde noten, kaneel, kruidnagel en een vleugje zout. Afdronk: sherry, chocolade en wat kruiden.

In de neus kruidig, fruit, citrus, wat hout, nootachtig en een lekker zoetje. Iemand anders vond dat de whisky geen neus had". In de smaak was hij romig, boterigen men vond sherry maar toch ook een beetje scherp. Toch een vriendelijke whisky, geen schorriemorrie en iemand anders vond hem er lekker en maakte dat duidelijk met de kreet: "Die proeven we nog een tijdje".

De mooiste karakterisering kwam van een gitarist, hem vergeleek met een buizenversterker: "vol, rond, karaktervol zonder rokerig te hoeven zijn" Een mooie derde plaats in deze proeverij was zijn deel.

Gordon & Macphail is een onafhankelijke bottelaar en distillateur van Schotse whisky, het familiebedrijf is opgericht in 1895 en gevestigd in Elgin, Schotland. Het bijzondere van de Gordon & Macphail collectie is dat zij de sterkte van hun bottelingen niet terug brengen met water, iets wat vele anderen wel doen om het alcoholpercentage naar beneden te krijgen.

Bij G&M wordt het ruwe distillaat direct en onverdund in vaten gelegd om te rijpen. Het resultaat is een whisky met de volle smaak zoals die van origine bedoeld was!

Macallan , een van de grootste distilleerderijen in Schotland met een productie per jaar van 8 miljoen liter pure alcohol, profileert zich als een distilleerderij voor de meer exclusieve whisky's. Dat is met deze whisky wel gelukt, maar we vermoeden dat het meer aan de mensen van G&M ligt, dat dit zo'n mooie whisky is geworden.

Neus: citrusvruchten, vanille, tonen van karamel. Smaak: wat gedroogd geel fruit, citrus, wat vanille. Afdronk: kort. Hints van vanille en abrikozen.

Het begin was goed, maar gauw kwam schoonmaakmiddel, aceton, citrus en vanille in de neus. Een beetje eentonige, maar frisse whisky. Wel een verbetering ten opzichte van de eerste geproefde whisky, maar scherp op de tong. Een beetje dun in de smaak en een redelijk stevige gemiddelde afdronk met caramel. De algemene indruk: Een jonge whisky die te vroeg gebotteld is en te veel aangelengd. Had eigenlijk rijper gemoeten.

Tomatin is een van de grootste distilleerderijen (capaciteit 5 miljoen ltr), waarvan de meeste whisky wordt verwerkt in blends. Het is ook de eerste Schotse distilleerderij met een Japanse eigenaar. Slechts een kleine hoeveelheid Tomatin wordt als single malt whisky op de markt gebracht.

Tomatin (spreek uit: tomaten) is een van de meest hoog gelegen distilleerderijen in Schotland (op 315 meter boven zeeniveau). De nadruk lag voorheen op het produceren van whisky voor de meeste blends uit Schotland, maar tegenwoordig presenteren ze ook hun eigen produkt. Jaarlijks zal er een batch worden uitgebracht die in een gelimiteerde oplage van 15.000 flessen wordt gebotteld.

Deze whisky is non-chill filtered en heeft zijn natuurlijke kleur, het alcoholpercentage zal per batch verschillen. Deze Batch # 1 heeft gerijpt op een combinatie van first fill bourbon- en oloroso sherryvaten en heeft een vatsterkte van 57.5%. Het is een krachtige Tomatin geworden met een mooie balans tussen fruitige en kruidige tonen.

Kleur: goud. Neus: aroma’s van sinaasappel, limoen, peer, walnoten en gemberkoekjes, deze aroma's worden zoeter naarmate de whisky langer in het glas zit. Smaak: tonen van marsepein, gebrande suiker, geroosterd brood, kastanjes, gepolijst leer, vanille en tabak. Afdronk: lang en licht drogend met steeds nadrukkelijker wordende kruidigheid.

Deze whisky was er een die tegenstellingen creëerde. De een vond 'm fijn in balans, terwijl een ander dat juist niet vond. De alcohol overheerste en maakte hem scherp, ook in de neus, waar men verder bederf rook en verder een chemische fabriek. Voor sommigen was het te zwaar. De smaak was goed en met een beetje water werd ie nog beter. Bij iemand viel hij na de eerste slok totaal weg, wat overbleef was zout.

De whisky verveelde niet en bleef lang hangen met pindakaas in de nasmaak. Een goeie whisky, maar voor de meerderheid te sterk, te complex en niet in balans. Helaas bij deze ploeg proevers werd hij niet hoog gewaardeerd en eindigde hij op de 5e plek.

Dit is de meest noordelijk Schotse distilleerderij en is gelegen op Orkney. Men gebruikt hard, kalkrijk water bij de produktie en ze hebben nog steeds hun eigen moutvloer. De mout wordt gedroogd met turf, vandaar de typische Highland Park rokerigheid. Hoewel Highland Park een van de twee distilleerderijen, naast Scapa, op de Orkneys is, wordt het toch een Highland genoemd.

Hierdoor lijkt de naam van de distilleerderij ook niet "vreemd". Vanaf 2006 begon men wat meer aandacht te besteden aan de verpakking van de whisky, waardoor je nu soms door de bomen het bos niet meer ziet. Het meeste van de geproduceerde 2,5 miljoen ltr alcohol per jaar verdwijnt ook hier in de blended whisky's, zoals (samen met Macallan) in Famous Grouse.

De officiële bottelingen van Highland Park worden steeds duurder en of die nou zo bijzonder van smaak zijn? Het is een hype aan het worden, met mooie verpakkingen. Deze Highland Park is een ode aan Odin en dan vooral aan Huginn (thought) en Muninn (memory) de ogen en oren van Odin. Het past volledig in de HP series met de Vikingen als leidraad” altijd op zoek naar nieuwe grenzen en fortuin. Dat laatste schijnt erg te lukken.

Neus: sappige sinaasappel, ananas en mango, met rode druiven. Was. Nauwelijks rook, een beetje mineraal. Smaak: fruitig droog. Nogmaals de ananas, sprankelend zoet en zuur, tuinkruiden (tijm en oregano) en wat zout. Zeer ingehouden rook. Afdronk: Droogt tegen het einde sterk op. Heide, veel fruit en een korte afdronk

De eerste whisky van de avond, na de starter, bleek een moeilijke te zijn, maar uiteindelijk kwam men eruit. Een toegankelijke whisky, redelijk jong, weinig smaak, beetje vlak en geen ballen. Maar er ware deelnemers die deze behoorlijk pittig vonden met een beetje peper, maar ook scherp en niet erg in balans. De alcohol kwam flink naar voren. Het bleek een prinselijke whisky te zijn want er werd anjer geroken.

Iemand anders kon er nog niet veel van maken, want hij was verkouden. Maar toch werd er caramel, vanille, boter en er was niet veel hout. Een korte afdronk ging gepaard met een duidelijke sherry toon. Conclusie niet te complex en zelfs geen whisky drinkers zouden een dergelijke drank best lekker vinden. In deze proeverij kwam hij terecht op de laatste plaats.