Verslag Boomgaardproeverij 2016

In 1967, werd de bouw begonnen van een nieuwe distilleerderij, ook genaamd Clynelish, net aan de overkant van de oorspronkelijke Clynelish. De bouw werd een jaar later voltooid. Door weersinvloeden op Islay had men een gierend tekort aan peated whisky’s en werd de oude distilleerderij in gebruik genomen om dit tekort op te vangen.

De voormalige Clynelish distilleerderij werd omgedoopt Brora in 1969. Brora werd gesloten in mei 1983 en de gebouwen die deel uitmaakten van de Brora distilleerderij zijn in gebruik genomen door de nieuwe Clynelish distilleerderij als bezoekerscentrum en magazijn.

Clynelish blijft echter actief met een grote capaciteit van 4,2 miljoen liter per jaar mogelijk gemaakt door en dankzij een zevendaagse werkweek. Deze botteling is een bijzondere met een beperkte oplage en gebotteld door Morrison&Mackay uit Perth.

Neus: Mint chocolade en sinaasappel schil verpakt in bakpapier. Lijnolie en wasachtige citroenen Smaak: Gesneden citroenen bedekt met poedersuiker, zoet nectarines en amandelspijs. Erg zoet. Afdronk: Lang en de wasachtige citroen zoetheid blijft.

Dit is de meest noordelijkeSchotse distilleerderij en is gelegen op het eiland Orkney. Men gebruikt hard, kalkrijk water bij de produktie en ze nog steeds hun eigen moutvloer. De mout wordt gedroogd met turf, vandaar de typische Highland Park rokerigheid. Hoewel Highland Park een van de twee distilleerderijen, naast Scapa, op de Orkneys is, wordt het toch een Highland genoemd.

Hierdoor lijkt de naam van de distilleerderij ook niet "vreemd". Vanaf 2006 begon men wat meer aandacht te besteden aan de verpakking van de whisky, waardoor je nu soms door de bomen het bos niet meer ziet. Het meeste van de geproduceerde 2,5 miljoen ltr alcohol per jaar verdwijnt ook hier in de blended whisky's, zoals (samen met Macallan) in Famous Grouse.

De officiële bottelingen van Highland Park worden steeds duurder en of die nou zo bijzonder van smaak zijn? Het is een hype aan het worden, met mooie verpakkingen. Toch blijven er ook nog mooie andere bottelingen van independent, bottelaars, die qua prijs prestatie wel erg fijn zijn.

Deze kan je nog proeven, zonder dat je een verzamelaars object hebt. De onafhankelijke botteling van vandaag ( uit de Laing familie) zou weer eentje kunnen zijn voor een verzamelaar, wij geven echter de voorkeur om hem daadwerkelijk te proeven op de Boomgaardproeverij.

Neus: Zoet, kruidig, peper en honing. Smaak: Honing, sinaasappelen en zoete peper. Licht rokerig, Groene appels, toffee en een beetje turf. Afdronk: Lang, verwarmend, eik en weer een beetje turf en weer dat pepertje .

Golft in je mond, heerlijk gebalanceerd, magisch. Hier mag je me wakker voor maken, een topper. Raketbrandstof. Uitgedroogd Theezakje? Mag ik hem nog een keer proberen? Dat waren zoal de commentaren van de deelnemers. Neus: Mooi rokertje, zoet. Smaak: zacht met een krachtig pepertje, chocola en sinaasappel, caramel en een beetje jodium. Afdronk: fantastisch lang met weer de turf en peper en caramel. Een zeer mooie moderne Highland Park, echter op plaats 2 in deze proeverij.

Longmorn is een Speyside distilleerderij, gelegen in het dorp Longmorn in Moray, Schotland. Ze zijn eigendom van Pernod Ricard. Van deze distilleerderij wordt veel whisky gebruikt voor het blenden van whisky. Er zijn dan ook niet veel officiële single malt bottelingen bekend.

Hun vlaggenschip én enige officiële botteling is de 16 jarige, vanaf 2007 beschikbaar, met een alcohol percentage van 48%. Deze is onlangs (2015) vervangen door de 15 jarige. De capaciteit van de distilleerderij is 3,5 miljoen liter alcohol per jaar, het meeste daarvan verdwijnt in de Chivas Regal. De bottelaar is op de markt verschenen in 2005.

De oprichter/eigenaar, David Stirk, heeft een jarenlange ervaring met het proeven, het verkopen, het maken, afwerken en verpakken, maar ook praten en schrijven over malt whisky. Tegenwoordig is hij haast niet meer weg te denken in de whiskywereld. Hij werkte voor Cadenhead's en Douglas Laing en hij is auteur van verscheidene whiskyboeken.

Neus: Ingelegd rood fruit, rode wijnazijn, prikkel in de neus. Smaak: Bloemig tot azalea’s, verwarmend eikenhout , brandend op de tong. Afdronk: smaakvolle speysider, droog, aardetonen en kruidig. Buitengewoon bevredigend.

Vol superlatieven. Even een paar: 'Als hier nog iemand depressief van wordt, mag hij de tent verlaten', 'Mijn fysiek wordt hier blij van', 'we're on track', 'de beste van de avond'. Neus: kersen, vanille, playdoo klei, gisting, latexverf, maar ook calvados en armagnac.

Smaak: meloen, abrikoos, perzik, wijngum, oudhollands frambozen zuurtje, maar ook een beetje kruidig, salmiak en droppig. Afdronk: lang met crème bruléé. Verdere commentaren varieerden van gelaagd via complex naar vlak en een beetje gewoon. Een goede 3e plek in deze proeverij?

In 2015 bestaat David Stirk’s Creative Whisky Company tien jaar en om dat te vieren bottelde hij een serie whisky’s die hij tijdens een jubileumtournee presenteerde. Deze twintig jaar oude whisky is afkomstig van een North Highland Distillery. Het is geen verrassing dat daarmee Glenmorangie bedoeld wordt.

Verrassend is echter wel dat het een single malt betreft, normaal gesproken wordt Glenmorangie voor independent bottlers geteaspoond met Glen Moray en op die manier dus een blended malt wordt. Zeer bijzonder dus. De laatste keer dat de Whiskytrain ooit een Glemorangie heeft heeft geproefd was in 2009, waar we de eerste versie van de Quinta Rubin hebben open getrokken.

Neus: Zeer mooi, zwaar sherried, robuust en niet overdreven lief. Fruitig (kersen), gedroogd rood fruit kersentaart karamelsaus en Pecan taart. Er is ook een spoortje chocolade, kruidig eikenhout, kaneel en nootmuskaat te ruiken.

Smaak: fruitig en vet gevoel in de mond, ietsje citrus en rood fruit(zoals in jam), chocolade bedekte kersen (bonbons?), samen met enkele gestoofde pruimen. Noten en weer chocola (cacao) Hout, peper, koriander, nootmuskaat aan het eind. Met en beetje water komt meer sappige citrus naar boven, zwakt de chocolade af en voegt verleidelijke, bijna groene munt toe aan de finish.

Afdronk: Veel licht bittere kruiden, gerookte peperkorrels, kaneel, tannine eik, en zeer donkere chocolade.

De eerste van de proeverij en voor sommigen de beste, zoals blijkt uit het commentaar: 'We willen het glas niet leeg maken'. Lekkere sherry, zoet, citrusfruit, maar ook droog met een pepertje en zoethout. Weer iemand anders vond er zoute drop in en peren, chocola en tuttifrutti, maar ook kokos.

Waar de een het de beste vond, hadden anderen het gevoel dat deze niet speciaal was. Iemand vond het zelfs lijken op een warme verlopen cola op de vroege ochtend met kokos. Hierdoor niet hoger dan de 4e plek?

Glen Garioch is volledig in handen van Suntory uit Japan. Gesloten in 1996 en opnieuw begonnen in 1997, toen de vraag naar whisky opnieuw was gestegen.De distilleerderij Glen Garioch (uitgesproken Glengieri) bevindt zich in het noord-oostelijke Highlands. Het is een kleine tot middelgrote distilleerderij met een productie van ongeveer 1 miljoen liter alcohol per jaar, die gemaakt wordt in 2 was- en 1 Spirit Still.

Meestal zijn er 2 officiële bottelingen beschikbaar. De zogenaamde onafhankelijke bottelingen, waarvan we er hier 1 van hebben, komen steeds meer voor. De vorige Boomgaard proeverij hadden we een 23 jarige van Blackadder, nu een 25 jarige van Dave Stirk, ter ere van het 10 jarige bestaan van zijn Creative Whisky Company.

Voor een volgende proeverij hebben we er nog een 25-jarige van Usquebaugh. Deze 25 jarige Exclusive Malts Glen Garioch 1990 is één van de 10th Anniversary bottelingen van The Creative Whisky Company. In 2015 bestond David Stirk’s The Creative Whisky Company tien jaar en omdat te vieren bottelde hij een aantal bijzondere whisky’s die hij tijdens een jubileumtournee presenteerde.

Neus: Fleurig en geurig. Crème brulée van kokos en pannenkoeken, een klein rokertje. Smaak: Mooi, vol en rond, bloemig, fruitig met zwarte bessen, kruidig en een beetje vanille. Afdronk: Lange afdronk met custard (vanille) en weer een beetje rook

In het dorp Ballindaloch, in het hart van Speyside tussen Aberlour en Grantown-on-Spey, bouwde John Smith de Cragganmore distilleerderij in 1870, als gevolg van de toegenomen vraag naar whisky. John was de jongste zoon van George Smith, de oprichter van The Glenlivet. Hij had ook een hand in de bouw van de Strathspey Railway, die de distilleerderij liet aansluiten Ballindaloch, waardoor dit de eerste distilleerderij werd die whisky vervoerde per trein.

Veel van deze whisky wordt gebruikt voor het blenden van White Horse whisky. De capaciteit is ongeveer 1,4 miljoen liter per jaar. Diageo (sinds 1968) maakte Cragganmore een van de Classic Malts en dé representant van Speyside in hun serie. Deze classical malt wordt beschouwd als een zeer complexe whisky en daarom, na de Glenkinchie, de minst gevraagde en verkochte whisky uit de serie.

Deze Cragganmore is een wat zeldzame verschijning. De whisky wordt niet zo vaak als een onafhankelijke botteling aangeboden, maar toch zijn er wel een paar bekend van Signatory (een 28 jarige hadden we op het HWF), Cadenhead (al eerder geproefd), Blackadder en deze van Douglas Laing in de OMC serie.

Neus: opent met vanille en fruit en ontwikkelt tot aardbei met slagroom. Smaak: rond en zoet, gaat richting rijpe perzikken en kruidig. Afdronk: medium lang, blijft fris en fruitig met meer vanille. Een typische zomer whisky.

Deze whisky kon tijdens de proeverij alle kanten uit. Een scherpe frisse neus, met citrus en een kruidnageltje, maar ook zaagsel, zoethout, vanille en lavendel. Hij voelde lekker en vriendelijk in de mond, fris, zacht, vanille, honing en kruidig. De afdronk bleek lang. De een vond het een mooie whisky en werd er blij van, terwijl een ander het als een simpele whisky karakteriseerde, een beetje vlak, saai en een beetje behelpen. Vandaar de 6e plek in deze proeverij?