Verslag Oktober 2018

De distilleerderij is eigendom van Diageo en produceert ongeveer 3.400.000 liter alcohol per jaar. Er komen weinig whisky's van deze distilleerderij voor als zelfstandige bottelingen, de enige die we terug kunnen vinden is een 17 jarige Manager Dram. Deze distilleerderij levert één van de sleutelwhisky's in de blends van Johnnie Walker.

Deze Dailuaine 2007 komt uit een refill sherry hogshead en is gebotteld door Creative Whisky Company, een redelijk jonge bottelaar. Dave Stirk is nu een jaar of 12/13 bezig en heeft al gezorgd voor mooie bottelingen, die trouwens de laatste jaren best prijzig aan het worden zijn.

Neus: Erg fruitig, Christmas cake besprenkelt met cognac. Hint van oloroso sherry, vijgen en walnoten. Zoet in de stijl van honing, amandelen en marsepein. Smaak: Bloedsinaasappel en hoestbonbons. Erg veel nootjes en intense kruidig met gember, vanille, allemaal in perfecte balans met een romige textuur. Afdronk: Het notige vervaagt maar de fruitige tonen blijven zeer aanwezig. Uiteindelijk blijft er een heerlijke café latté over.

De neus gaf aceton, fruit, bloemen, hooi en sherry. De smaak was romig, stroperig en kruidig. Perziken uit blik kwamen voorbij met vanille. Iemand deed het aan een rolletje Rang denken, vooral het groene fruit, iemand anders deed het aan Bisschopswijn denken. De afdronk was zoet, kruidig en pittig en sluit goed aan bij een goede sigaar.

Een beetje gesloten whisky, die wat water gebruiken kan, dan wordt ie minder zoet. De sherry drukt een positief stempel op deze whisky. Een eerste plaats in deze proeverij was zijn deel.

Glenrothes geeft de plaats aan waar de distilleerderij gebouwd is, nl. in het dal van de Burn of Rothes. Op 15 mei 1922 ging 200.000 gallon whisky verloren door een brand in warehouse No 1. De distilleerderij is gebouwd in 1878. De Glenrothes-Glenlivet Distillery werd rond 1990 omgedoopt tot Glenrothes Distillery.

De oorspronkelijke naam heeft overigens niets te maken met 'The Glenlivet' Distillery. De malt van Glenrothes is bij liefhebbers zeer geliefd en wordt pas sinds 1987 gebotteld. Voor de rijping gebruikt men zowel refill vaten als ex bourbon- en sherry vaten. Voor het herstellen van de vaten heeft men een eigen kuiperij. Deze distilleerderij maakt een stevige volle whisky. De meeste whisky gaat echter naar blenders zoals voor de Cutty Sark.

Dit is een onafhankelijke botteling op cask strength van The Vintage Malt Whisky Co. onder het Cooper’s Choice label. De whisky is “gefinished” op een port pipe, waardoor hij toch een meer specifieke smaak en neus krijgt, die wel wat anders is dan de normale op sherry vaten gelagerde whisky.

Neus: Warme zoete geur, bloemen. Smaak: Explosie in je mond even scherp daarna stroperig. Afdronk: Lang in begin scherp maar langzaam zachter

Wat de deelnemers vonden: 52 punten De neus van deze port-finish was zoet, nootachtig, fruitig, anijs en vanille. De smaak gaf kruidigheid, cassis (rood fruit), drop, hout, boter en walnoten. De afdronk was lang met veel alcohol, de port werd gemist. Voor de één de absolute winnaar en onwijs lekker, voor de ander te jong en nog lang niet klaar. Mogelijk de port pipe gebruikt om het originele vat wat op te leuken?

Glenlivet is (naast Glenfiddich) een van de grootste distileerderijen in de Speyside. Ze hebben een jaarproduktie van 10,5 miljoen ltr/jaar. De helft van deze hoeveelheid wordt verkocht als single malt in de VS. Van de rest gaat ook een groot gedeelte naar de blended whisky's zoals in Chivas Regal.

Het verfijnde en zachte karakter van deze Glenlivet komt door de rijping op een first fill sherry-butt, waardoor er een weelderige zoetheid ontstaat. Zoals gebruikelijk bij The Ultimate is de whisky niet koud gefilterd en heeft hij zijn natuurlijke donker gouden kleur.

Van Wees selecteerde met deze Glenlivet een heel fijne whisky. Ondanks de rijping op een first-fill sherry butt (nr. 901272) is het zeker geen sherrymonster. De invloeden zijn echter wel duidelijk en mooi uitgebalanceerd aanwezig. Kleur: donker goud.

Neus: prettig zoete en fruitige sherry-aroma’s van sinaasappel, dadels, karamel, chocolade, kaneel en zwarte peper. Smaak: de zoete fruitigheid zet door, maar hij wordt langzaam kruidiger door tonen van kaneel, nootmuskaat, peper en eikenhout. De afdronk is lekker romig met tonen van gedroogd fruit, karamel en aanhoudende kruidigheid.

Sherry in extremis! In de neus een boterbabbelaar, vanille en pepermunt. De smaak gaf het idee van honing en een beetje drop, verder kruidig met wat witte peper, maar ook zoet, framboos en later wat ziltig. Iemand vergeleek de whisky met de tonen in een pianostuk. De hoge tonen: zoet, vanille, fruitig. De lage tonen gaven de bitterheid van donkerbruin brood. Waar de één totaal geen afdronk bemerkte en zei dat de whisky heel veel lucht nodig had, vond een ander het een lekkere slobberwhisky, waar van alles inzat én met een lange afdronk.

Glen Garioch is volledig in handen van Suntory uit Japan. Gesloten in 1996 en opnieuw begonnen in 1997, toen de vraag naar whisky opnieuw was gestegen. De distilleerderij Glen Garioch (uitgesproken Glengieri) bevindt zich in het noordoostelijke Highlands. Het is een kleine tot middelgrote distilleerderij, die uitgerust is met 2 was- en 1 spirit still.

Meestal zijn er 2 officiële bottelingen beschikbaar. Zeldzaam zijn ook de zogenaamde onafhankelijke bottelingen. Waarvan we er hier 1 van hebben. Gebotteld door Morrison&Mackay in de Carn Mor Strictly Limited series.

Neus: verwarmende Oosterse kruiden met limoen en rode bessen. Sterke koffie. Smaak: zoete marmelade vermengt met zoet-zure rode saus en sappig eikenhout. Afdronk: lang en verwarmend met vanille stroop.

Een verrassende whisky met veel geuren en smaak. In de neus werd een haardvuurtje ontdekt, menthol en drop en ook noten, aarde, nectar, bloemen en vers gemaaid gras. Iemand kon iets in de neus niet thuis brengen, maar het was iets bekends. De smaak was pittig met een klein pepertje, honing en fisherman's friend. Boerenjongens kwamen voorbij met een vanille ijsje. In de afdronk kwam weer het pepertje naar voren. Algemeen commentaar: Een niet 'verkeerde' whisky.

De naam "Ledaig" wordt uitgesproken als "led-chig" en is Gaelic voor "veilige haven". Dat is niet vreemd als je bedenkt dat de distilleerderij in het havenstadje Tobermory aan de ruige Schotse westkust ligt. Ledaig wordt geproduceerd door de enige distilleerderij van het eiland Mull, de Tobermory Distillery, die ook de wereldberoemde Tobermory Single Malt maakt.

De helft van de whisky die bij Tobermory gemaakt wordt, is zeer turfrijk en wordt verkocht als "Ledaig Single Malt". De Ledaig malt wordt gemaakt van een meer turfhoudende mout, terwijl men voor de Tobermory ongeturfde mout gebruikt en heel licht geturfd water. Aangezien Tobermory het warehouse verkocht heeft, er zijn appartementen van gemaakt, wordt de new spirit opgeslagen bij Deanston op het vasteland.

Men gebruikt refill, sherry- en bourbonvaten. Ledaig en Tobermory hebben allebei beslist een maritiem karakter. Ledaig heeft echter een veel hoger turfgehalte. Deze whisky is gefinished in een Hermitage vat (100% syrah druiven en wordt beschouwd als 1 van de topwijnen in de noordelijke Rhone vallei). Deze finish geeft de rokerige whisky een fruitig karakter.

Neus: aroma’s van in honing gemarineerde ham, frisse zomerbessen, kruidig citrusfruit en een fijn accent van turfrook. Met water geeft hij nog aroma’s van cacaopoeder en rijke fruitigheid van zwarte bessen en framboos.

Smaak: romig en peperig met tonen van sinaasappelmarmelade, aalbes, framboos, hints van donkere chocolade, geroosterde pinda’s en smeulend kampvuur. Met water wordt hij wat zoeter, maar ook rokeriger. Afdronk: lang en zacht met tonen van de zee en een fijne balans tussen fruitige en rokerige tonen

De neus gaf lichte rook, aarde en veen, leer (oude Chesterfield meubelen), haardvuur, medicinaal, ether en ook fruit. In de smaak kwam in het begin wat prikkelend over met een beetje zuur, tanine, ziltigheid, hout, turf, cacao, maar ook de zoetheid van druiven. De afdronk was lang met turf, maar de wijn overheerste, waardoor hij wat weeïg werd. Over het algemeen vond men het een aantrekkelijke whisky en erg lekker.

Dit is de meest noordelijk Schotse distilleerderij en is gelegen op Orkney. Men gebruikt hard, kalkrijk water bij de produktie en ze hebben nog steeds hun eigen moutvloer. De mout wordt gedroogd met turf, vandaar de typische Highland Park rokerigheid. Hoewel Highland Park een van de twee distilleerderijen, naast Scapa, op de Orkneys is, wordt het toch een Highland genoemd.

Hierdoor lijkt de naam van de distilleerderij ook niet "vreemd". Vanaf 2006 begon men wat meer aandacht te besteden aan de verpakking van de whisky, waardoor je nu soms door de bomen het bos niet meer ziet. Het meeste van de geproduceerde 2,5 miljoen ltr alcohol per jaar verdwijnt ook hier in de blended whisky's, zoals (samen met Macallan) in Famous Grouse.

De officiële bottelingen van Highland Park worden steeds duurder en of die nou zo bijzonder van smaak zijn? Het is een hype aan het worden, met mooie verpakkingen. Deze Highland Park is een ode aan Odin en dan vooral aan Huginn (thought) en Muninn (memory) de ogen en oren van Odin. Het past volledig in de HP series met de Vikingen als leidraad” altijd op zoek naar nieuwe grenzen en fortuin. Dat laatste schijnt erg te lukken.

Neus: sappige sinaasappel, ananas en mango, met rode druiven. Was. Nauwelijks rook, een beetje mineraal. Smaak: fruitig droog. Nogmaals de ananas, sprankelend zoet en zuur, tuinkruiden (tijm en oregano) en wat zout. Zeer ingehouden rook. Afdronk: Droogt tegen het einde sterk op. Heide, veel fruit en een korte afdronk

Over het algemeen was men niet al te spreken over deze versie van HP. De neus deed denken aan goedkope salmiak en gaf het idee van een chemisch geconstrueerde drank. Verder iets van rook, BBQ, wat zurig (schoonmaak azijn?) en een beetje vlak. De smaak: olijfolie, vlak. De afdronk is een beetje dun, sherrydroog en lekker makkelijk. De algemene conclusie was dat de whisky hint naar de kwaliteit van het verleden en hierop ook leunt. Een laatste plaats in deze proeverij.