Verslag Juni 2009

Twee Islay's aan kop! De Caol Ila is de iets fellere van de twee. Wij roken de typisch medicinale geur, die sommigen met ziekenhuis of met pleisters associeren. Maar de smaak was toch warm en breed. En die kon voor een grote groep deelnemers niet meer door de erna geschonken Bunnahabhain worden overvleugeld.

Kleur: licht brons. Neus: zoete kruidige aroma's, hei, potloodslijpsel met een toets van denneboom, kruidnagels en nootmuskaat.Smaak: goed balans tussen zoete vanille, gedroogde vruchten en toffee met noten. Zacht en romig met citrus tonen en een beetje kaneel. Afdronk: lang, een combinatie van gember en geroosterde granen.

De tweede islay, en op punten verslagen. Een mooie ronde, niet aggressieve whisky met een bijna romig mondgevoel en toch die typische Islay kenmerken. Dat dit in feite geen single malt is, maar een blend van meerdere jaargangen (waarvan de oudste 20 jaar) zal daar misschien aan meewerken.

Stevige, vettige sherry. Neus van bittere chocolade en koffie. Neus wordt hoe langer hoe zoeter. Subtiele rook. Toch een beetje zwavel ook. Smaak gaat voort op de sherry. Rozijnen, geconfijt fruit, donkere chocolade, karamel… zoete bitterheid. En, ja, een tikje zwavel. Kruidige afdronk.

De Glendronach was door ons van te voren als winnaar getipt. Deze donkere op Oloroso sherryvat gerijpte whisky is vervaardigd op dezelfde manier als dat in vroeger tijden gebeurde. De smaak is daardoor heel complex. Dat uiteindelijk de voorkeur van de deelnemers toch naar de Islay's uitging, doet daar niets aan af.

Kleur: gouden honing. Neus: licht kruidig met een toets van vanille en toffee Smaak: fris met een lange afdronk met tonen van licht gerookt eiken. (Totaal 3150 flessen - niet meer verkrijgbaar. )

Een naar onze smaak zeer goede whisky met een fijn palet van smaken en aroma's. Hij had naar ons idee dan ook wel een hogere plaats verdiend. Dat hij de slag verloor staat op rekening van de hoge kwaliteit van de zware jongens die volgden...

Zeker geen onaardige whisky, maar ook niet een met een duidelijk signatuur. En omdat de opbouw van een proeverij vraagt dat de 'lichtere' whisky's aan het begin worden geschonken, was de Tomatin in de competitie vervolgens kansloos.

Goudkleurige whisky. Romig met een toets banaan en citrus, neigend naar sinaasappel eerder dan citroen. Fruitig met een tikje gras en kruiden. Nb: NC2 betekent Non Chill filtered en Non Coloured

Wij vonden dit een tamelijk nietszeggende whisky, die geen blijvende indruk achterliet. Daarmee is de laatste plaats, zeker gezien het kaliber van de overige whisky's niet onverdiend.