Een van de 8 distilleerderijen op Islay (er gaat weer uitgebreid worden) met een capaciteit van 3.750.000 liter per jaar. Veel van de whisky wordt gebruikt voor het blenden van Johnny Walker. Men heeft altijd Port Ellen mout gebruikt sinds 1974. De whisky's van voor deze tijd worden beschouwd als zwaarder van smaak (zeggen de mensen die het kunnen weten). Tegenwoordig zijn deze oude whisky's voor eenzame arme sloebers, zoals wij, niet meer te betalen.

Neus: merkwaardig zoet en kauwgummig (bazooka) gedurende een poosje. De klassieke turf en citrus zijn aanwezig maar ook het kust karakter van jodium en het zeewater komt naar boven, dit geheel wordt ondersteund door royale hoeveelheden vanille, ingeblikte ananas en aardbei snoep. Enigszins ongebruikelijk voor Caol Ila, maar zeer aantrekkelijk. Verder een beetje mint en grassen. Leerachtige noten en rook.

Smaak: zilt en citrus. Klassieke Islay een beetje scherp, maar er komen nog wat zoete amandelen en vanille vla. Een goede dosis turf en houtskool, met een vage medicinale hint voordat het vervaagt tot een fruitige marmelade. Secundaire hints van walnoot huid en kippers.

Afdronk: lang, balancerend tussen geneesmiddelen en fruitige zoetheid. Een grote Caol Ila, met de typische kustsfeer gekoppeld aan een grotere fruitigheid dan normaal.