April 2015

Eigenlijk moeten we alle seizoenen vieren, ook al brengen sommige van die seizoenen een geestdodende warmte en een andere een belachelijke vries-wind. Waarom zouden we ze vieren? Niet alleen om ons weer, maar vooral om de whisky!

Dit is de reden waarom Douglas McGibbon de Provenance serie heeft ontworpen, die de seizoenen waarin de whisky werd gemaakt, benadrukt. Zo werd deze 12 jaar oude Bunnahabhain gedistilleerd in de winter 2001. Na een winterslaap in één Sherry butt tot het voorjaar 2014, voordat het werd gebotteld. De sherry rijping is duidelijk voor het oog en de neus wordt zachtjes gekruid met een combinatie van wat rook en marmelade (plus zout!).

Het gehemelte zorgt er voor dat het sherryvat zich mengt met de invloeden van maritieme smaken in vergezeld van donkere chocolade. De afdronk is intens cacao, wat gekruide rook en donker fruit.

De neus is heel voorzichtig medicinaal met een klein rokertje, geen turf. Een beetje rokerige caramel, crème bruléé, mout en sherry. De smaak is zoetig, honing, kruidig veroorzaakt door vuurrook. De afdronk is medium en peperig. Het "probleem" met deze whisky is dat je hem te snel gaat drinken, zo lekker is ie. Een van de deelnemers werd zelfs emotioneel van de whisky!

Tamdhu (productie : 4500000 ltr/jr) is in de mottenballen gegaan in 2009. In 2011 is de distillerderij in handen gekomen van Ian Macleod (o.m. Glencoyne, Chieftains, Dun Bheagan) en vanaf 2013 wordt er weer volop geproduceerd. The Ultimate collection is een serie die speciaal geselecteerd is door Han en Maurice van Wees voor The Ultimate Whisky Company in Nederland.

Zij zoeken naar de mooiste vaten whisky die te vinden zijn in Schotland om hiermee hun flessen te vullen. Alle flessen uit deze serie zijn unchill-filtered, genummerd, niet bijgekleurd, single barrel. Op iedere fles vindt u de datum van distillatie, de botteldatum en het vat nummer. Op deze manier garandeert The Ultimate Whisky Company de eerlijke en pure smaak van de gekozen whisky.

De Ultimate Tamdhu 2005, met een gelimiteerde oplage van slechts 724 flessen, is 8 jaar lang gerijpt op sherry vaten en heeft in de neus een bom van caramel, sherry, noten en chocola. De smaak heeft koffie, caramel, hooi, gras en iets kruidigs. De lange kruidige afdronk is er èèn om te waarderen, zeer zeker een mooie kwaliteit. Gebotteld op cask strenght van 59.6%.

Een whisky om even voor te gaan zitten vond de een, beetje te jong en 1-dimensionaal vond een ander. De neus was geweldig en erg zoet met vanille. De smaak ging richting kaneel, banaan, gedroogd fruit en de ouderwetse Werther's Original. Hoewel scherp en brandend in het begin was deze whisky goed binnen te houden. Iemand werd er ontzettend blij van. De afdronk gaf een boost van het hele bouquet in de mond. Iemand voelde hem prettig zakken in het hele lijf.

De buur distilleerderij van Mannachmore, maakt 2100000 liter alcohol per jaar voor Diageo. Ze hebben heel weinig eigen bottelingen op de markt gebracht, de laatste was in de Flora & Fauna serie een 10-jarige. Maar wel veel indie-bottelingen. Deze is van Cadenhead , die een van de oudste independant bottelaars is en eentje met een uitstekende smaak én neus.

Neus: meloenen, licht muf / beschimmeld, vruchtensap, een beetje peper. Met de tijd en een beetje water: meer complexe fruitigheid. Smaak: suiker, glazuur, meloenen, een beetje hout en gember. Afdronk: lang met meloenen, lichtjes gekruid en aards.

De neus was volgens sommige deelnemers nogal chemisch, zurig, alcohol, rubber, Amsterdamse uitjes, grassig en groen. Maar de smaak overdonderde en werd steeds beter bij elke slok. Een hele fruitmand met tropisch fruit en een beetje rood fruit, zelfs een beetje boter werd gesignaleerd, maar dat verdween na een tweede slok. Men moest er even aan wennen, maar hij werd steeds subtieler in de afdronk. Een tafel had hem met plezier geproefd.

Bruichladdich is een stevige Islay distilleerderij. Met gaat zich af en toe stevig te buiten aan turf en jodium. Toen de laatste eigenaar de distilleerderij heeft overgenomen, heeft hij allerlei mooie lijntjes opgezet, maar is ook begonnen met unpeated whisky's die steeds meer gevraagd werden.

In 2012 werd de distilleerderij overgenomen door Remy Cointreau en nu is het afwachten wat er gaat gebeuren met alle mooie lijntjes, die er sinds 2002 zijn uitgezet door Jim McEwan. Mogelijk gaat er heel wat verdwijnen.

Deze botteling komt uit een steeds zeldzamer wordende voorraad gerijpt in oloroso sherry vaten uit de oude warehouses. Het is het glorieuze einde van een tijdperk en het is onwaarschijnlijk dat het ooit nog een keer herhaald kan worden. Dit is wel een echte old style whisky! Een van de laatste flessen ooit.

Neus: Dikke, soepele sherry. Gedroogd fruit, gerst, nootachtig. Smaak: vanille, karamel, fruitsalade, exotische vruchten, sherry. Afdronk: lang met zware sherry.

De meningen liepen nog al uiteen. Men rook zwavel, bloemetjes, schoollijm en een beetje onbestemd, leren bankstel. Maar de smaak was beter dan hij rook en volgens sommigen niet al te complex. Mango, banaan (chocolade met banaan) en met een druppel water wordt hij wel wat beter. Een winstpunt was voor iemand, dat ie niet naar zeepsop smaakte.

Iemand anders vond dat hij even een beetje tijd nodig had om te rijpen in het glas. De afdronk was redelijk kort tot medium, waarbij de oloroso even goed binnenkomt en vervolgens vlot weer weg is. Hij laat zich moeilijk kennen en men had er meer van verwacht.

Arran distilleries is een jonge distilleerderij (1993), gelegen in Lochranza, met een jaarlijkse productie van 750000 liter alcohol. Tien jaar na de eerste productie van 1995, zo rond 2005, kwamen er verschillende versies van de Arran whisky beschikbaar. Blackadder RAW CASK is whisky zoals het vroeger was. Elke druppel is "Whisky uit het Oude School".

Blackadder gelooft niet in chill-filtering of kleuring van whisky. Ze hebben een speciaal proces voor het bottelen om ervoor te zorgen dat elke fles van de RAW CASK zijn eigen deel van de vat sedimenten bevat als ook van natuurlijke oliën en vetten die anders achterblijven wanneer de whisky rechtstreeks uit het vat gebotteld wordt.

Dit garandeert de maximaal mogelijke natuurlijke smaak in elke fles. Het enige kleine filter wat er wordt gebruikt zorgt ervoor dat hout splinters van het vat niet per ongeluk in de fles komen.

Neus: romig, een beetje vlezig, tuinkers, karamel en boter (boterbabbelaar). Smaak: portachtig, moutig - granen, bitter en nootmuskaat. Afdronk: romig en vanille. Een whisky om te kauwen.

Deze whisky was er een van: "you love it or you hate it" De een vond hem heel lekker, wel een beetje scherp, maar zoet met een warme gloed, lekker en aangenaam kokos en mint met koriander in de afdronk. De ander vond hem een beetje ruw en een aanslag op je gestel. Weer iemand vond het vuurwater en een vuistslag. Zelfs werd er gemeld, dat wanneer dit de enige whisky op aarde was, hij op rum zou overgaan. Een beetje een diffuus flesje whisky.

De Speyside distillery ligt niet al te ver van Kingussie aan een zijrivier (Tromie) van de Spey. Hoewel de bouw van de distilleerderij al is begonnen in 1957 is de productie pas gestart in 1990. In 2012 is het overgegaan naar Harvey’s of Edinburgh.

In dat jaar hebben ze het proces rigoureus verbeterd, onder meer door het investeren in vaten van hoge kwaliteit om vooral de oudere whisky’s mee te finishen. Ze produceren zo rond de 500.000 liter alcohol per jaar. Deze Tenné (gaelic voor tawny) is de jongste release en is na zijn hele leven op bourbon te hebben gelegen, gedurende 6 maanden gerijpt op tawny portvaten.

Neus: appels, peren en overrijpe bananen, melk- chocolade en vanille. Smaak:heerlijk zoet met de invloeden van tawny port. Afdronk:medium en zoete finish. Een heerlijk aperitief en ongecompliceerd

Ruikt beter dan dat hij smaakt. in de eerste slok wat citroen, daarna dat zoetje. Toch wel kruidig en pittig, met boter en caramel, eigenlijk een boter babbelaar. Een drogende snelle afdronk. Past goed bij een haring ipv de traditionele korenwijn, vond iemand. Sympathiek maar niet indrukwekkend, vond een ander.