Mannochmore is eigenlijk een van de meest recente distilleerderijen in Schotland. Het werd gebouwd in 1971 door John Haig & Co. op de site van een ander distillery: Glenlossie (die werd opgericht in 1876).

Mannochmore is moeilijk te vinden omdat het in het midden van het complex ligt, wat het deelt met Glenlossie. Er is geen enkele indicatie op het gebouw dat het eigenlijk de Mannochmore-distilleerderij is.

De productiecapaciteit van Mannochmore is ongeveer drie keer die van de originele Glenlossie-distilleerderij en resulteert in 3,2 miljoen liter alcohol per jaar. Mannochmore was vroeger een vrij anonieme distilleerderij, totdat ze 1996 Loch Dhu uitbrachten. De naam is Gaelic voor 'Black Lake'.

Dit bleek een zeer geschikte naam omdat de whisky vrijwel zwart was. Dankzij Loch Dhu ging Mannochmore van 'relatief onbekend' tot 'berucht' zonder echt beroemd te worden. Eind jaren 1990 verscheen er een grote 'openbare waarschuwingen' pagina op het internet geïnspireerd op Loch Dhu met verreweg de meest negatieve opmerkingen.

Twee van de meest memorabele opmerkingen waren: 'dit spul is als het likken van een asbak' en 'heeft geen water nodig. Wat het echt is nodig heeft is het gieten in de dichtstbijzijnde gootsteen'. Deze botteling is een 11 jarige van James Eadie (een relatief nieuwe bottelaar) op een first fill oloroso vat. En echt wel veel anders dan de eerder genoemde Loch Dhu.

Neus: fruitige en pittige, pruimen, basterdsuiker, melkchocolade. Verrassend weinig alcohol voor zijn hoge ABV. Rijpe rode appels, rozijnen, koffie of eigenlijk cappuccino. Smaak: zacht en soepel, met later een prikkeltje op de tong. Fruitig, rood fruit, gedroogde pruimen, wat chocolade, basterdsuiker, koffie. Volle smaak met ook rozijnen.

Afdronk: nog steeds een wat prikkelend mondgevoel, donkerrood fruit, pruimen, chocolade en behoorlijk intens. Blijft vrij lang hangen, waar na verloop van tijd de smaak steeds intenser wordt, met donkere chocola.