Ardbeg An Oa
| Regio | Islay |
|---|---|
| Leeftijd | NAS jaar |
| Distiller | Ardbeg Distilleries (fabrieks-bottling) |
| Vat | charred virgin-first fill bourbon-PX |
| Alcoholpercentage | 46,6% | Non-chillfiltered | ja |
Onze notities:
An Oa is vernoemd naar de Mull of Oa in het zuidwesten van Islay, die de kust van Kildaton (waar Ardbeg-distilleerderij ligt) enige bescherming biedt tegen het ergste wat de Atlantische Oceaan te bieden heeft! Als zodanig is An Oa bedoeld om een meer benaderbare kant van Ardbeg-single-malt te laten zien die zo afgerond is als het Oa-schiereiland, zonder de karakteristieke stijl van de distilleerderij te verliezen.
In de zomer van 2017 werd dit de eerste toevoeging aan het basisassortiment van Ardbeg in meer dan een decennium. Het is een lichtere variant tov de Ardbeg 10, Uigaedail en Corryvreckan. De rijping vond plaats in een combinatie van vaten zoals Pedro Ximénez, gebrande virgin oak en ex-bourbon, die allemaal werden samengebracht om te (marry) trouwen in een groot Frans eiken vat (Dr. Bill Lumsdens nieuwe 'Gathering Vat') in The Gathering Room in de distilleerderij.
Neus: In deze zoete, romige Ardbeg komt butterscotch, venkelzaad, tabaksblad, Honey Nut Clusters en hints van gemengde, gekookte snoepjes (met fruit en menthol). De citrus tonen zijn subtiel en rijk en komen door als sinaasappel cake. Smaak: ietwat dun, sigaren rook met dezelfde scherpe geroosterde tonen als in de neus, een zwakke teerachtige noot en daarna wat houtkruiden (peper, gember) en chocolade. Zwarte thee. Grapefruit. Afdronk: hangt op kruidige tonen (peperkorrels, kruidnagel), lichte chocolade en de rook van een kampvuur.
Geschonken in de volgende proeverij:
-
Januari 2018 (donderdag 18 januari 2018)
Nummer 4 in de line-up.
Reacties tijdens de proeverij:
Deze Ardbeg kon ook alle kanten uit. Of je vond hem erg lekker of je vond er niets aan. Dit moet dus herhaald geproefd worden. Bij sommigen was ie scherp en zurig in de neus, bij de ander was ie muf. Bij de een bleef hij lekker lang bij de ander was ie zo verdwenen. In ieder geval een erg jonge whisky, die de Arbeg 10 niet zou kunnen doen vergeten. Ja, er was rook, turf in de neus en ook bloemig, de smaak was kruidig met toffee en amandel en erg bittere chocolade, wat er trouwens voor zorgde dat de whisky nogal drogend was.
Verder lichtzoet met een beetje schimmel. Maar ook salmiak en zoethout als in het Sneker Zoethoudertje van Old Timer drop. Hoewel geen typische Ardbeg voor sommigen, toch nog Hutje voor een dame in het gezelschap: "Lekker in een hutje met de fles op tafel, dat gaat de goede kant op".