Februari 2016

GlenDronach staat bekend om zijn mooie, vooral sherry expressies in de whisky’s. Ze maken per jaar ongeveer anderhalf miljoen liter whisky per jaar. Nadat ze gesloten zijn geweest tussen 1996 en 2002, zijn ze veranderd van werkwijze. Ze zijn de laatste distilleerderij geweest, die overging van de directe hitte van een koolvuur naar een indirecte hitte van stoom.

Ze zijn eigendom van de BenRiach Distilling Company, die ook nog een keer Glenglassaugh heeft verworven. Volgens de verhalen van de distillers master hebben ze nog ruim 28000 sherry vaten te beschikking voor deze mooie GlenDronach whisky’s. Volgende op batch een en twee, heeft batch drie van GlenDronach Cask Strength veel te waarmaken.

Gelukkig is drie een magisch getal, en stelt batch 3 niet in het minst teleur. GlenDronach heeft de magie om een prachtige no-leeftijd-statement single malt Scotch whisky gerijpt in Oloroso en Pedro Ximenez vaten te creëren. Dit gaat gepaard aan zeker genoeg vaardigheden maar magie is altijd goed.

De derde partij van niet-age-statement vatsterkte whisky uit Glendronach, gebotteld op 54,9% en was oorspronkelijk uitgebracht in november 2013. Het is een doorlichting van Oloroso en Pedro Ximenez gerijpte whisky, getoond in de kleur en intense sherried smaak.

Neus: Gedroogd fruit, overgoten met rijke siroop en een snuifcacao. Als dat niet naar een pudding leidt, dan zou iemand het moeten te maken, want het ruikt geweldig.Smaak: Frisse gerst tonen, gevolgd door rozijnen, pruimen en citrusvruchten. Soms ook chocoladeachtig Finish: een lange afdronk met een intense sherry smaak, welke natuurlijk beïnvloed is door de mooie sherry vaten.

Deze whisky begint muf, maar daarna komen de kruiden, pepernoten, fruit. Smaak: er komt lichte witte peper, en een lichte rozijnen smaak. Om het brede scala aan smaken los te maken zou er chocolade bij moeten. Blijft lang hangen maar heeft niet de kracht van een single cask GlenDronach.

Iemand vond deze whisky verwarrend, slecht, maar wel zijn ding. We zijn nu benieuwd hoe de 2 eerdere batches hebben gesmaakt. Misschien komen we die nog een keer tegen. Deze won echter de proeverij

De laatste nieuwe botteling van Arran in 2015 werd uitgebracht op 19 oktober. The Bothy is de eerste Arran die een finish kreeg op quarter caks. Na een eerste rijping op first-fill bourbon barrels werden de whisky’s (The Bothy is samengesteld uit verschillende vintages) overgestoken op kleine vaten van Amerikaans eikenhout.

De finish duurde minstens achttien maanden. Het intensievere houtcontact in deze quarter casks zorgde voor een volle en krachtige whisky die balans krijgt van rijke vanilletonen en peperige kruidigheid. De whisky is un-chill filtered en uncoloured gebotteld op een vatsterkte van 55.7%. Er zijn wereldwijd slechts 12.000 flessen beschikbaar.

The Bothy is overigens afgebeeld op het etiket. Het is een pittoreske cottage op de Bosolo Farm, gerenoveerd en te boeken voor vakanties. Het water komt uit een meer, Loch na Davie geheten, gelegen in de bergen achter de distilleerderij en stroomt naar beneden via een beekje de Glen Eason Blorach, wat " vallei van de kleine waterval" betekent, over de granieten rotsen zo uit de heuvels en is ook turfhoudend. Het koelwater wordt gekoeld in een vijver achter het stillhouse.

Kleur: oud goud met strogele glans. Neus: warm en uitnodigend, aroma’s van kruidig sandelhout, zoete gerstemout, vochtig eikenhout, zachte limoen, karameliserend rietsuiker en hints van cacao.

Smaak: de weelderige en zoete entree krijgt krachtige warmte van chilipepers, vervolgens worden typische Arran-tonen van verse ananas en groene appels afgerond door tonen van getoaste brioche en romig vanille-ijs. De afdronk heeft aanhoudende florale tonen met pittige accenten van citrusfruit.

Veel deelnemers vonden het de lekkerste van de avond, met een goede neus. Een lekkere zuivere whisky, maar een beetje middelmatig vond iemand. Neus: perkbloemen, pittig en nootachtig. Smaak: Zoet, caramel, chocola, fruit, een beetje scherp en een beetje peperig. De afdronk was medium met een beetje peper en weinig fruit.

Er werd door de een meer verwacht van deze Arran, terwijl iemand anders het een typische Aran vond. Er was balans maar geen explosie van smaken. De spanning werd gemist.

Hoewel Highland Park een van de twee distilleerderijen, naast Scapa, op de Orkneys is, wordt het toch een Highland genoemd. Hierdoor lijkt de naam van de distilleerderij ook niet "vreemd". Vanaf 2006 begon men wat meer aandacht te besteden aan de verpakking van de whisky, waardoor je nu soms door de bomen het bos niet meer ziet.

Het meeste van de geproduceerde 2,5 miljoen ltr alcohol per jaar verdwijnt ook hier in de blended whisky's, zoals (samen met Macallan) in Famous Grouse. De officiële bottelingen van Highland Park worden steeds duurder en of die nou zo bijzonder van smaak zijn? Het is een hype aan het worden, met mooie verpakkingen.

Toch blijven er ook nog mooie andere bottelingen van independent, bottelaars, die qua prijs prestatie wel erg fijn zijn. Deze kan je nog proeven, zonder dat je een verzamelaars object hebt. Gordon & Macphail is een gerenommeerde bottelaar met een grote portefeuille. In 2013 hebben we het broertje van deze botteling uit 2001 geproefd.

Deze Highland Park is een heerlijke aromatische single malt whisky met een mooie neus: heerlijke hinten van vanille, tropisch fruit en kruidige aroma's. De smaak: geeft een gebarsten zwarte peper smaak met sinaasappel, citroen en chocolade.

De een vond het een mooie Highland Park, terwijl de ander er veel meer van had verwacht. Een mooi rokertje in de neus met een beetje jodium, fruit en vanille. De smaak werd gekenmerkt door zoet met een beetje fruit en in de verte wat kruiden. Afdronk: Hij bleef lang hangen met een zoetje en een pepertje. Iemand vond hem een beetje agressief en een ander vond de smaken uit elkaar lopen. Maar er was er iemand die meldde dat alles er in zat!

Nog steeds genoemd als de kleinste distilleerderij van Schotland. Er zijn kleinere tegenwoordig, zoals de in opkomst zijnde boerderij distilleerderijen. Het kleinste hier draait eigenlijk om het aantal mensen dat bij het hele proces van whisky maken betrokken is, nl. 3.

Men is met de kleine kistjes begonnen toen Ian Henderson met pensioen ging. Hij had voor zijn pensioen verschillende vaten uitgekozen, die hij liever wilde dan zijn pensioen in geld. Dat had hij goed gezien.

Neus: Mooie tonen van sherry en kruiden, donkere jam, aardbeien, nootmuskaat, appel en frambozen crumble.Smaak: Mond vullend, licht wasachtig en moutig. Krenten en rozijnen, appelflappen met Bramley appel. Finish: Vrij lang met kruiden en eiken.

Een echte winter whisky met een goede neus. Een whisky die tijd en lucht nodig heeft om tot ontwikkeling te komen. Neus: ietsje rook, kruidig en zoet. Smaak: In het begin een engelse dropsmaak, een bittertje, maar zoet,kandijsuiker en nootachtig. Iemand proefde te weinig door de alcohol. Een gladde whisky, die in de neus beter was dan in de smaak. Met een beetje water ging hij goed open en werd hij beter van smaak.

De distilleerderij is nu eigendom van Diagio en was, voordat ze hem kochten gesloten vanaf 1983. In 1988 weer open gegaan, naam veranderd in 1994 in An Cnoc, om de verwarring met Knockando tegen te gaan. An Cnoc betekent "zwarte heuvel" in het gaelic. Sinds 1994 is het ook de naam voor de producten van de Knockdhu distilleerderij.

De productie is 2 miljoen liter per jaar. Een groot gedeelte verdwijnt in de blending, vooral die van J&B. David Rampling is valkenier en schilder. Zijn vogelschilderijen zijn gebruikt voor het label van deze serie gebotteld door Dave Stirk.

Neus: Gepocheerde peer en perzik, geroosterde cocosnoot, banoffee pie. Smaak: Vol, zoete en droge kruiden, drop, anijs, gember. Afdronk: Mooie balans, popcorn, hoestsiroop en nootmuskaat.

De neus begon al met caramel, bloemig, kruidig, maar ook nagellak remover, het fruit wordt flink weggeduwd in de neus. De smaak was boterig en stoperig met een beetje peper, maar ook vol en zoet. De afdronk was kort tot medium met nootachtige tonen en had een bittertje. Eigenlijk was deze whisky te vroeg gebotteld, te jong, maar er was iemand die het een 'knock out' vond.

De meest fraai gelegen distilleerderij van Islay, waar men nog steeds met kleine stills werkt en er weinig gemoderniseerd is. De mout wordt gedroogd met warme lucht en soms met turf. Deze keer dus turf of rook bij deze whisky. Deze Bunnahabhain single malt is gebotteld door de onafhankelijke bottelaar Hunter Laing. Normaal worden er in deze (nieuwe) serie malts tot 12 jaar oud en op 46% ABV gebotteld.

Neus: Fris en zoet, met zilte zee invloeden en rook en turf. Smaak: Zie boven, maar dan meer vanille en kruiden. Afdronk: Heerlijk lang en verwarmend.

Citrus in de neus, maar ook licht aceton en lijm. Een beetje jong met Granny Smith appelen en ander licht fruit, maar ook boter en caramel werd er geproefd. De afdronk was kort en kruidig. Iemand vond het een jonge bleke whisky, die nog wat karakter mist